USAH PERSOALKAN KERAKYATAN KAUM CINA DAN INDIA
Aku ( orang Melayu totok ) memang tidak setuju dengan tindakan setengah
pihak di Malaysia yang sentiasa mempersoalkan tentang kedudukan kaum Cina dan
India di negara ini sedangkan sudah jelas termaktub dalam perlembagaan yang
menjelaskan bahawa Melayu, Cina dan India adalah rakyat Malaysia. Tidak wujud
perbezaan. Perlembagaan ‘mengatakan’ begitu. Dengan demkian apabila ada
diantara kita yang mempersoalkan tentang kedudukan kaum Cina dan India ini
seolah-olah hanya mahu menyinggung perasaan kaum berkenaan. Sememangnya tidak
elok berkelakuan sedemikian. Bukan amalan rakyat Malaysia secara umum. Hanya
segelintir yang bersikap begitu.
Apakah ini caranya untuk kita mewujudkan bangsa Malaysia?. Apakah
kita merasa megah dengan tindakan sedemikian yang pada pandangan kita boleh
‘mempamerkan’ kepada dunia luar tentang kehebatan kita menjalinkan hubungan antara
kaum? Apakah begitu? Ini yang aku tidak berapa faham tentang pemikiran setegah
pihak dalam negara kita yang seolah-olah lebih mementingkan ‘pertentangan’ dan
‘pergaduhan’ daripada ‘berbaik-baik’. Memang suka bergaduh……Seolah-olah
kewujudannya adalah semata-mata untuk menuju ke arah pertentangan. Aku
betul-betul tak faham dengan keadaan yang sebegini.
Ini Kurun ke 21. Zaman ini zaman dunia tanpa sempadan. Masyarakat
yang boleh wujud dalam negara kini adalah yang berasaskan kepada ilmu
pengetahuan. Golongan ini kata yang mereka faham tetapi tindakan yang dilakukan
oleh mereka amat bertentangan dengan peradaban yang diamalkan pada Kurun ke21. Semacam
tidak mengikuti perkembangan zaman……
Orang Cina dan India sudah berada di negara ini ( kawasan Nusantara
) semenjak zaman berzaman. Malah semenjak sebelum Kurun ke 15 lagi ( sebelum
pembukaan negeri Melaka). Telah mula berdagang dengan aman dengan
saudagar-saudagar Melayu di kawasan Nusantara. Tak pernah timbul pergaduhan
besar. Pergaduhan hanya timbul apabila datangnya kuasa barat ( Portugis,
Belanda dan Inggeris kemudiannya).
Sebleum kedatangan kuasa Barat, telah terwujud satu keadaan yang cukup aman di
kawasan Nusantara yang dicetuskan oleh saudagar-saudagar Arab, Cina dan India.
Apakah salahnya kita ulangi sejarah sedemikian – mengulangi sejarah aman
sedemikian pada Kurun ke 21 di Malaysia.
Kedatangan orang Cina dan India ke Tanah Melayu bukanlah kehendak
mereka ( generasi yang ada sekarang). Mereka berada di sini disebabkan mereka
lahir di sini. Ke mana lagi mereka mahu pergi. Takkanlah mereka nak menyalahkan
ibu yang mengandung. Lagi pun mereka sudah merasakan bahawa Malaysialah sebagai
tempat tumpah darah mereka.
Seingat akulah, hubungan antara kaum ini memang telah cukup subur
pada tahun-tahun 1980an dan 1990an dan agak mula renggang pada awal Kurun ke
21. Semua kaum ( Melayu, Cina, India) amat sedar tentang akibat buruk yang
dicetuskan oleh Peristiwa 13 Mei 1969. Perbalahan kaum itu menelurkan satu
keadaan yang amat memilukan bagi semua kaum. Ini yang dikatakan menang jadi ibu
, kalah jadi arang.
Disedari oleh semua kaum bahawa untuk Malaysia mencapai satu keadaan
aman dan harmoni jangan ada perbezaan yang besar antara perkembangan kaum-kaum
di Malasyia. Maknanya sekiranya orang Cina dapat menikmati kekayaan di negara
ini seeloknya orang Meayu juga mesti menikmati kekayaan bersama. Lantas
diperkenalkan Dasar Ekonomi Baru. Satu dasar untuk memajukan orang Melayu
supaya setanding dan boleh duduk sama rendah dan berdiri sama tinggi dengan
kaum lain. Dasar yang diperkenalkan oleh kerajaan pada tahun 1970 ini agak
berjaya.
Dan yang hebatnya ialah kaum Cina dan India tidak langsung menentang
dasar DEB yang bertujuan untuk memajukan Melayu ini. Tidak ada penentangan.
Semua kaum akur. Dan menampakkan bahawa rancangan kerajaan itu berjaya,
walaupun kejayaan yang dicapai oleh orang Melayu tidak sebagaimana yang
disasarkan. Bukanlah pula salah kaum Cina yang menyebabkan sasaran itu tidak
tercapai. Disinilah letaknya keikhlasan kaum Melayu supaya menyedari hakikat
bahawa kita tidak seharusnya sentiasa menyalahkan orang lain yang menyebabkan
kegagalan kita. Aku rasa ramai orang Melayu yang rasional pemikirannya
bersetuju bahawa kegagalan orang Melayu mencapai sasaran DEB adalh berpunca
daripada sikap orang Melayu sendiri. Bukan disebabkan oleh orang lain.
Oleh itu penyelesaian kepada masalah ini bukanlah ‘confrontational’.
Maknanya bukanlah menyalahkan orang lain. Bukanlah menuding jari ke arah orang
lain. Tidak seharusnya kita marah-marah pada orang lain yang menyebabkan kita
gagal. Bukan itu caranya.
Aku yakin kaum bukan Melayu akan bersedia untuk bekerjasama secara
serious untuk memajukan orang Melayu. Mesti diwujudkan satu formula yang boleh
meyakinkan. Kita semestinya mengakui bahawa orang Cina sememangnya mahir dalam
selok-belok perniagaan. Seluruh dunia
sudah mengiktirafnya. Ini tidak bermakna bahawa mereka mahir dalam lapangan itu
kerana keadaan semula jadi. Tidak. Kajilah sejarah perkembangan masyarakat Cina
dan baru kita dapat ketahui mengapa mereka boleh jadi demikian. Sejarah yang
mengajar mereka.
Justeru, apalah salahnya sekiranya kerajaan memikirkan sesuatu yang
boleh meyakinkan semua kaum bahawa Malaysia boleh dimajukan dengan penglibatan
secara serious semua kaum. Aku yakin orang Cina akan bersedia bekerjasama
sekiranya betul cara kita gunakan untuk memajukan orang Melayu. Aku yakin.
Bagi membuktikan yang kaum bukan Melayu sanggup bekerjasama untuk
memajukan orang Melayu dapat dilihat daripada tindakan Dato Onn Jaafar (UMNO)
bersama-sama dengan Tan Cheng Lock (MCA) menubuhkan Communities Liason Committee (CLC) pada tahun 1949. Antara yang
dipersetujui ialah penubuhan RIDA ( Rural Industrial Development Authority)
yang bertujuan untuk memajukan ekonomi dan pendidikan masyarakat luar bandar (
orang Melayu ). MCA setuju. Maknanya mereka mengakui kelemahan orang Melayu
dalam berbagai-bagai lapangan pada ketika itu. Begitu juga apabila DEB
diperkenalkan. Secara umumnya tidak ada bangkangan daripada kaum bukan Melayu.
Jelas menampakkan bahawa sekiranya dibincang dan dirundingkan,
kaum-kaum yang terdapat di Malaysia dapat melakukan sesuatu untuk kemakmuran
rakyat Malaysia. Telah berapa puluh dan ratusan tahun terbukti yang kaum-kaum
ini boleh bekerjasama. Mengapa keadaan sebegini tidak dipergunakan
(capitalized) untuk sesuatu yang boleh memberi kebaikan kepada kemajuan bangsa
dan negara.
Aku yakin benar bahawa cara yang digunakan oleh setengah pihak di
Malaysia, yang sentiasa menyalahkan orang lain tidak akan mendatangkan faedah
kepada bangsa Malaysia. Masyarakat Malaysia dalam Kurun ke 21 tidak akan sesuai
dengan cara berfikir demikian.
Malah akan menggugat konsep 1 Malaysia yang diperkenalkan oleh DS
Mohd Najib, Perdana Menteri Malaysia itu.
abuhassanadam
1 November 2013
No comments:
Post a Comment